Fictie ten opzichte van feit (3)

Een baby is nog volledig in het nu, in het feit: het is op en top in de zintuigen aanwezig.. er zijn nog geen gedachten, nog geen verhalen over wat er gaande is. Er is nog geen fictie gebouwd. Als de basisbehoeften van de gezonde baby zijn afgedekt, is de baby gelukkig en tevreden. In de zintuigen zijn, in het lichaam zijn met de aandacht is liefde zijn, is thuis zijn. Eigenlijk is het heel simpel. Het leven is eigenlijk heel simpel..

Hoe hou je je baby in die godzalige dimensie? De baby die tevreden naar hemel ruikt..

De baby is namelijk tevreden zonder oorzaak buiten zichzelf. Het is het leven, de liefde zelf dat door het frisse, jonge lichaam golft en de spontane lach op het mooie gezichtje brengt. De baby lacht en kraait omdat ie overloopt van leven. Hij is volledig zichzelf. Uiteraard dienen de dierlijke basisbehoeften afgedekt te worden, anders is er pijn. Die pijn is stromend en heeft huilen tot gevolg. Als op die natuurlijke pijn een adequate respons komt, stopt de pijn en keert de baby soepel terug naar zijn tevreden staat van zijn, die hij is. Zo simpel kan het gaan als het leven zichzelf kan leven.

Het gaat echter anders..

Het is de wereld, het domein van de mind van de volwassene en de kinderen om de baby heen, die de baby actief trainen deze natuurlijke toestand te verlaten. Uiteraard doen ze dat niet opzettelijk maar vanuit onwetendheid. Er is geen schuldige, het is zoals het gaat in de wereld. Ik geef een paar voorbeelden.

Het spreken met hoge stem tegen de baby waardoor die verrast opkijkt en met aandacht blijft kijken.. De aandacht van de baby wordt naar buiten gehaald. De volwassene met de hoge stem zoekt een reactie in de baby, wil die reactie. De baby reageert daarop met lachen en trappelen en de volwassene herhaalt het eigen gedrag. Langzaam maar zeker leert het brein dat lachen iets is dat van buitenaf opgewekt moet worden.

Het gebruik van rammelaars en andere voorwerpen met knalkleuren en geluid die de aandacht van de baby moeten trekken. Waarom moet de aandacht van de baby getrokken worden? Wat is het nut? De zin?

De baby leert op die manier langzaam maar zeker het plezier, het leven, de liefde buiten zich te zoeken.. het gaat ongemerkt.. Tot op een dag de peuter verschijnt die zich op de vloer van de supermarkt werpt omdat ie zijn dingetje niet krijgt.. het kind dat zich verveelt omdat er niemand is die hem bezighoudt.. Nu heeft het denken het kind overgenomen. ‘Ik ben zo blij want ik kreeg een cadeautje’.
‘Ik ben zo ongelukkig want ik kreeg geen cadeautje’.

Wees dus heerlijk stil met je baby… val diep in je lichaam met je aandacht, glimlach, wees aanwezig.. meer is niet nodig dan jouw essentie die door je heen schijnt… Daarin zal de baby zich gereflecteerd weten en zich verbonden weten met het leven buiten zich, vanuit het leven binnenin.. De baby blijft zo gecenterd in zichzelf.. Thuis, waar het goed toeven is..